دفتر ارتباط با صنعت
۱۴۰۳/۱/۹
ارتباط دانشگاهها با صنعت و جامعه
 
ارتباط دانشگاه و صنعت فرآیندی است که در طول زمان شکل می گیرد و برگرفته از نیازها و ضرورت ها در دوره های مختلف است. نگاهی به تاریخچه ارتباط دانشگاه و صنعت در ایران نشان می دهد که اولاً شکل گیری این ارتباط در گذر زمان به طور اصولی پایه ریزی نشده و ثانیاً محتوا و سمت و سوی این ارتباط به درستی شکل نگرفته و هدفمند نبوده است. درحالی که درکشورهایی که ارتباط دوجانبه دانشگاه و صنعت در آنها قدرتمند است نشان می دهد که این ارتباط از ابتدا به صورت اصولی و به صورت ساختاری پیشرفته برقرار شده است.
ارتباط صحیح و موثر دانشگاه، صنعت و جامعه می تواند موجب ارتقای سطح نوآوری و انتقال دانش و تکنولوژی گردد و در صورت تعامل پایدار بین  نهادها، توسعه تکنولوژی و متعاقب آن توسعه سیاسی - اقتصادی و اجتماعی را می توان انتظار داشت.
در دانشگا ههای معتبر دنیا معمولا برقراری ارتباط با صنعت و جامعه از طریق چهار روش انجام زیر می شود:
1- Internship:
یک ارتباط کوتاه مدت سه جانبه بین دانشجویان ،اعضای هیات علمی دانشگاه و متخصصان بخش صنعت برقرار می شود در این دوره، دانشجویان در قالب تیم هایی باچند رشته یا گرایش، پس از آشنایی با مشکلات واحدهای صنعتی، نسبت به رفع این مشکلات اقدام می کنند.
2- Externship:
در این طرح به دانشجویان اجازه داده می شود که حرفه های مختلف را از نزدیک مشاهده و بررسی نمایند تا با دید بازتری به انتخاب شغل آینده خویش بپردازند. طول دوره اکسترن شیپ از یک روز تا یک ماه میتواند متغیر باشد. در این طرح دستمزدی به دانشجویان پرداخت نمی شود و بعلاوه دانشجویان باید هزینه های مربوط به فعالیت هایشان را نیزخودتامین کنند.
3- Practicum:
معادل دوره کارآموزی در ایران است و بعنوان بخشی از یک سرفصل های آموزشی دانشگاهی محسوب می شود و دانشجو بصورت موقت در یکی از بخش های صنعت یا جامعه مرتبط با واحدی که می گذراند، تحت نظارت به فعالیت می پردازد . هدف این طرح اینست که دانشجو عملاً مطالبی که در دانشکده، پیرامون یک موضوع آموخته است به صورت عملی و کاربردی  ببیند تا درک بهتر و عمیق تری نسبت به تئوری های گفته شده بیابد.
4- Co Operative Education:
این طرح بگونه ای برنامه ریزی شده است که دانشجو پنج ترم تحصیلی خویش را به صورت تمام وقت در صنعت به کار و کسب تجربه بپردازد. این ترم ها به ترم کاری (Work Term) معروفند.
تاریخچه ارتباط دانشگاه و صنعت در ایران:
می توان اولین ارتباط صنعت و دانشگاه را در ایران از زمان تاسیس دانشگاه تهران (سال 1313) تا سال 1340 عنوان کرد در این دوره تعامل دانشگاه و صنعت صرفا مبتنی بر آموزش بوده است.
دوره دوم از سال 1340 تا 1360 که در این دوره نیز تعامل مبتنی برآموزش بود و دولت همچنان برای هماهنگ سازی دانشگا هها با صنایع تلاش می کرد با این اختلاف که در این دوره کارآموزانی از دانشگاه برای آشنایی با فن آوری های وارداتی جدید و آشنایی بابعضی از مسائل و مشکلات صنعت، به شرکت های صنعتی دولتی فرستاده می شدند.
دوره سوم از سال 1360 تا 1374 است که در این دوره دولت تلاش کرد مبنای تعامل دانشگاه و صنعت را علاوه برآموزش به پژوهش نیز گسترش دهد براین اساس دفترهایی در وزارت علوم و تحقیقات و فناوری برای بهبود تعامل « دفتر ارتباط دانشگاه با صنعت » با عنوان دانشگاه و صنعت ایجاد شد.
در دوره چهارم دولت از سال 1374 به بعد کوشید مبنای جدیدی را برای تعامل دانشگاه و صنعت ارائه کند.این مبنای جدید را می توان توسعه فناوری نامید. دولت در این راستا از سال 1379 اقدام به تأسیس شهرک علمی و تحقیقاتی، پارک های علم وفناوری و مراکز رشد  نمود.
تاریخ به روز رسانی:
1400/07/11
تعداد بازدید:
5435
امتیازدهی
میانگین امتیازها:3 تعداد کل امتیازها:7
مشاهده نظرات (تعداد نظرات 0)

ارسال نظرات
نام
آدرس پست الکترونیکی شما
شماره تلفن
توضیحات
خواندن کد امنیتی تغییر کد امنیتی
کد امنیت
تاریخ بروز رسانی 1403/01/09
کلیه حقوق این وب سایت متعلق به دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد میباشد.
Copyright © 2014 S.K.U.M.S - All rights reserved
A+ A-
Powered by DorsaPortal